Sleedoorngin of sloe gin is een klassieker in het Verenigd Koninkrijk. Tussen de velden van het Britse platteland vind je vaak nog in plaats van hekken of prikkeldraad een traditionele heg of ‘hedgerow’ met allerlei struiken als afrastering. De sleedoorn staat daar vaak tussen omdat de stekelige takken het vee goed tegenhouden. Eigenlijk is de sleedoornbes geen bes maar een klein wild pruimpje.
In Engeland gebruiken ze meestal kandijsuiker om sloe gin te maken. De suiker lost tijdens het trekken langzaam op en de smaak van de bessen komt zo nog beter tot z’n recht. Drank gemaakt van sleedoornbessen krijgt een prachtige dieprode kleur. In Spanje maken ze van sleedoornbessen het kruidige drankje paxtaran met kaneel en koffiebonen. Het recept voor Paxtaran en nog meer recepten met sleedoornbessen (en heel veel andere bessen!) vind je in mijn boek Dosia Plukt Bessen.
sloe gin (sleedoorngin)
voor ± 1 liter
500 g sleedoornbessen
1 liter gin
± 200 g (kandij)suiker
Leg voor drank op basis van sleedoornbessen de bessen eerst 2 nachten in de vriezer. Zo worden ze iets minder wrang en barst het velletje gemakkelijker open tijdens het trekken. Schep de bevroren bessen en de suiker in een goed schoongemaakte en gesteriliseerde weckpot en giet er de gin bij. Laat 2-3 maanden intrekken op een donkere, niet te warme plek. Schud de pot af en toe om. Hoe langer je wacht hoe lekkerder je gin wordt! Zeef de drank door een koffiefilter en schenk in een goed schoongemaakte en gesteriliseerde fles. Laat het liefste nog 3-6 weken op een donkere plaats rijpen. Je kunt je fles een paar jaar bewaren, maar na een tijdje zal de smaak wat minder worden en ook de kleur wordt wat minder uitgesproken.
